Het vooroordeel van de schrijver is het vertrekpunt. Haasbroek ervaart zijn eigen buurt als een saaie rechthoek, maar van die gedachte geneest hij snel. Op de tweede dag ontmoet hij al een vluchteling uit Eritrea. Ziet hoe de prachtige oude boom waar hij op uitkijkt in de houtversnipperaar verdwijnt. Stuit op vissende Hells Angels. Zit op een doordeweekse ochtend met zwarte vrouwen te bidden in de kathedraal. En trekt de poepgrens van Middelland. De Middellandman vraagt zijn buurlui of ze zijn billen willen wassen. Ontwikkelt een plan om van de Mathenesserlaan een chique winkel- en voetgangersgebied te maken wat gek genoeg vooral positieve respons oplevert. Hij ontmoet en adviseert Poolse Patricia, maar ook heeft hij een zeer vermakelijke ontmoeting met de bekende socioloog Saskia Sassen. Vooral aan ‘de onderkant’ van de wijk wordt veel aandacht geschonken. Uit het huis van een man die door de buren dood wordt gewaand wordt negen duizend kilo vuil verwijderd. En Haasbroek gaat op zoek naar buurtbewoners die kunnen zingen en muziek maken. Het is allemaal te veel om op te noemen.

Het verhaal begon als blog, maar het boek is niet louter het afgedrukte blog met een kaft erom. Om te beginnen is het blog opnieuw onder handen genomen en waar nodig ingekort. Ook zijn er mooie foto’s aan toegevoegd. Verder wordt in het boek aan het eind als nieuw element een sprong van non-fictie naar fictie gemaakt. In het laatste hoofdstuk wordt Middelland eerst door een ramp getroffen om daarna op te bloeien als nooit tevoren. En dan blijkt dat alle ogenschijnlijk onhaalbare ideeën van De Middellandman uit de realiteit ineens wel tot wasdom kunnen komen. Het Middelland dat we eigenlijk allemaal wilden.

Dit boek verschijnt in april 2017. Bestellingen worden vanaf deze datum geleverd.