Kemps gebruikt de titelkleur als symbol voor een laag van uiterlijkheden in onze westerse wereld (en daarbuiten) -  de "violette laag”, die kan worden weergegeven door een reeks trefwoorden als extravagantie, het modieuze, het gekunstelde, het vluchtige, decadentie, ijdelheid, verspilling, koketterie, maar ook kitch, wansmaak, truttigheid en onsmakelijkheid. (…) Bij Kemps gaat het echter niet om de persoon, zoals bij de paparazzi. "Ik ben niet geïnteresseerd in de mensen zelf, maar in hun verschijning, hun uiterlijk, hoe ze zich etaleren.”