Op nummer negen van de Ranonkelstraat in Katwijk aan den Rijn ben ik geboren. Op de eerste verdieping van een vijf-hoog-flat met uitzicht op niks. Er heerste een hittegolf die week in juli van het jaar 1975. ’s Avonds dronk mijn moeder thee bij de buren, toen de weeën kwamen. Het was een snelle bevalling. In de ochtend van 12 juli, om kwart voor vier, was ik er ineens. Sander Kuit, een jongetje. 
Mijn boek speelt zich af in Katwijk aan Zee, Amsterdam en New York. In die volgorde. Uiteindelijk verdwijn ik in de vallei van Iznajar, in Zuid-Spanje. Daar vertel ik mijn twintig jaar jongere, toekomstige vrouw het verhaal van mijn zwerversbestaan. Het zotte zoeken naar een dakloze vrouw en een enigszins stabiel leven.
Emily en ik fantaseerden over de toekomst. Ze zag het wel zitten, Emily, actress! Misschien kon ik de nieuwe Woody Allen worden en zij zou dan mijn Diane Keaton zijn. Ik dronk snel en Emily ook. Ik bestelde nog twee bier met twee shotjes Jack erbij.‘To us Emily. Thank you so much.’ Proost. Ik klokte de Jack in een teug naar binnen, Emily nam nipjes.

'Je bokste alleen maar tegen je eigen verwachtingen op. Nou m'n beste; die zijn bij deze ingelost' - Anita Witzier

Deel met:        |   Doorsturen